กับเศรษฐกิจแบบนี้ รัฐบาลเฮงซวยแบบนี้ (ออกไป๊!!) มี...

กับเศรษฐกิจแบบนี้ รัฐบาลเฮงซวยแบบนี้ (ออกไป๊!!) มีเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้นในมุมเล็กๆ ของสังคมที่อาจไม่ได้มีใครพูดถึง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เห็นมาประปรายตั้งแต่เด็กแล้ว และเริ่มชัดเจนที่สุดในยุคเศรษฐกิจย่ำแย่ช่วงนี้คือหลายๆคนรอบตัว ที่เป็นแม่บ้าน100% พึ่งพารายได้จากสามีทางเดียว กำลังถูกลดทอนความเป็นมนุษย์ หรือแม้กระทั่งถูกไล่ไปตายเอาดาบหน้าเอง
เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเพื่อนแม่เราตอนนี้ น้า น. ถูกสามีไล่ตะเพิดออกจากบ้านมาหลายเดือนแล้ว มาตัวเปล่าไม่เหลืออะไรเลย ต้องมาขออาศัยเพิงเล็กๆ ของป้าคนรู้จัก ค่อนข้างเล็กและสกปรก ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่บาทเดียว เราเคยช่วยซัพพอร์ตค่าอาหารอยู่บ้าง แกลำบากมาก เมื่อก่อนอยู่กับสามี สามีจ่ายทุกอย่าง ไม่ให้เงินติดตัวไว้เลย อยากได้อะไรต้องขอเอา
ตอนนี้แกแย่มากๆ จะหางานทำก็ไม่มี จะหันหน้าไปพึ่งใครก็ไม่ได้ อายุก็มากแล้ว ความสามารถวิชาชีพอะไรก็ไม่มี
มันแย่มากๆ เลยนะ กับการที่ผู้หญิงสักคนจะฝากมอบชีวิตไว้ให้กับคนที่ตัวเองรัก คอยดูแลงานบ้าน หุงหาอาหาร แล้วพอวันหนึ่งที่เบื่อแล้วก็ถูกเททิ้งกลางทาง ไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่หมอนสักใบเขาก็ไม่ให้
มีคนรู้จักอีกหลายคนที่ทุ่มเทแรงกาย เป็นแม่บ้านดูแลบ้าน ดูแลชีวิตสามีอย่างเต็มที่ ยอมออกจากงานมาพึ่งพารายได้จากสามีทางเดียว และเมื่อเศรษฐกิจพังพินาศแบบนี้ ภาวะชะงักงันทางการเงินเริ่มทำให้สามีมองว่าภรรยาเป็นภาระ ตัวถ่วง เริ่มหันมาระบายอารมณ์ใส่

ไม่รู้สิ มันมีหลายเรื่องที่หดหู่นะช่วงนี้ แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่คนอาจจะไม่ได้สนใจกัน อยากจะบอกทุกๆคน โดยเฉพาะผู้หญิงว่า พึ่งพาตัวเองให้ได้นะ หารายได้ของตัวเองให้ได้ กาลเวลาเปลี่ยน การเงินเปลี่ยน คำสัตย์ของอีกฝ่ายก็มักจะเปลี่ยน เราไม่รู้เลยว่าคำรักคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ วันนึงจะกลายเป็นคำด่าทอผลักไสเมื่อไหร่
ในวันที่เขาไม่เหลืออะไร เขาอาจมองเราเป็นภาระ น่าเบื่อ และอยากสลัดทิ้ง
ในวันที่เขามีทุกอย่างเขาอาจจะอยากได้ใหม่ หนุ่มๆสาวๆ สดใสกว่าเดิม และมองเราเป็นตัวเกะกะ และอยากสลัดทิ้งอยู่ดี

คนข้างๆเราอาจจะเป็นคนที่ดีมากๆ และไม่มีวันทิ้งเราก็ได้ แต่ใครจะรู้ล่ะ? อนาคตไม่เคยแน่นอน

พึ่งพาตัวเองให้ได้นะ เก็บเงินสำรองไว้สำหรับตัวเองให้ได้ เราต้องอยู่ได้แม้วันที่ไม่เหลือใคร ถ้ายังไม่มีสกิลอะไร เริ่มเรียนรู้ฝึกฝนตั้งแต่วันนี้เลย ไม่มีคำว่าสายไป
และเพราะอย่างนั้นแหละ รับวาดรูปคอมมิชชั่นและปกนิยายนะค้าาาา งานดีงานไว มีคิวกลางตุลาจ้า
ปล.ตาโก้งยังรักและดูแลอย่างดีเสมอ ตั้งแต่อายุ 15(ตอนนั้นตาโก้งเรียนปี1 ปั่นจักรยานออกไปเติมตังมือถือให้เอย ทำการบ้านแทนเอย เติมเกมเอย ฯลฯ) จนถึงทุกวันนี้

แต่ก็นั่นแหละ ขนาดบนท้องฟ้ายังไม่มีอะไรแน่นอน ปลอดภัยไว้ก่อนเป็นดี มีความสามารถอะไรงัดออกมาใช้ให้หมดเลยนะ!!

สู้ๆนะ!
อตอห. = อดเตือนอดห่วงไม่ได้จริงๆ

(รูปกันว่าง)

---